De groote Flut

Un denn keen Handy, keen Computer, jo nich mool een Auto harn wi. In uns Bad wör all dat mächtige Hulen vom Storm to heuern. Na, wi hebt uns hüt veer Lüüt vun uns Österreich – Urlaub inlodt. Plötzlich geiht dat Lücht ut, na jo ward wohl een poor Leitungen affreten sien. Wi hebt jo noch den Oben inne Kök, gau den Woterketel obstellt un Kerzen an, dat mokt erst so richtig komodig.

Dat erste Poor kloppt al an de Döör (Klingel geiht nich). Se vertellt dat schon so eenige Booms ümfallt sünd. Un denn kummt dat tweete Poor – ut Bahrenfeldt un schimt: keen Lücht un de Bohn blifft in Altona stohn. Mien Koffi un Koken hett miene Gäst ob anner Gedanken brocht.– Nanu? Dat kloppt wedder ganz dull an uns Döör. Inlodt hebbt wi keen mehr. Mien Mann mokt de Döör ob un rin keem sien Meister un sien Fru, de weent un weent. De beiden hebbt ob de Veddel wohnt un dor steiht allns ünner Woter. Uns Beseuk un wi kregen nu erst to weten dat de groote Flut uns Hamborg öberrennt.

Mien Mann hett domols noch bi Strom und Hafenbau arbeit. De Meister vun mien Mann hett obwohl siene Wohnung un de Heißmangel vun sien Fru unner Woter stunn all siene Lüüt gau vun to Huus affholt, denn Handys geev dat nich un wi harn unsern ,,Käfer ok erst twee Johrn later. Man got, dat wi Hamborger uns Schmidtl harrn!! De het sik dorchset un de Soldoten un ok Helikopter anfordert, um de Lüüt, de op Dächer vun ehre Hüser sitten aftoholen. De Soldoten harrn grote Schlauchboote un kunnen öberall Lüüt retten. Jo, jo uns Schmidt – Schnauze dat hest goot mokt!!